To sleep or not to sleep
Slaap maakt van ons allemaal een gezelliger mens. Nu ja, misschien niet van iedereen die net wakker is, gezien het feit dat een aanzienlijk deel van de mensheid geboren is met een langslaapgen. Deze mensen kun je beter met rust laten tot ze hun dagritme hebben gevonden, als je gezondheid je tenminste lief is.
Maar bij veel mensen die last hebben van het kan-niet-slapen-gen (KNSgen) is het humeur vaak ook niet al te best als ze toch moeten opstaan.
Helaas ben ik de (on)gelukkige bezitter van het KNSgen, maar ik heb al lang geleerd om mijn humeur daar niet door te laten bepalen, anders zouden mijn sociale contacten ergens onder het vriespunt liggen.
Als kleuter sliep ik al niet als de bekende geurige bloem met stekels. Ik werd ook overal van wakker, gelukkig maar voor mijn babybroertje. Hij werd geboren met, volgens de dokter, een gaatje in zijn hart. Dat door hartstocht fout afgewerkte detail zorgde ervoor dat hij zich niet mocht opwinden, dus voor zover mogelijk moest wij hem zijn zin geven, zo ontzettend niet opvoedkundig, maar het was niet anders. Ik was (al) vijf jaar en had meer verantwoordelijkheidsgevoel dan goed voor me was. Helaas was ik daarom de enige in huis die wakker werd van zijn klagelijke gehuil in de bijzonder vroege ochtend. Ik stond dan al heel snel bij zijn ledikantje om hem te troosten en te strelen, zodat hij maar vooral niet voor dood in zijn bedje zou liggen.
Jaren later toen ik inmiddels op de middelbare school zat viel ik pas in slaap als iedereen eindelijk in bed lag. Dan pas kon moederkloek Laura veilig haar ogen sluiten om vaak wakker te schrikken als ik bijna sliep. Want dat zijn de eureka momenten waarbij ik ineens haarzuiver wist hoe ik die ene moeilijke wiskundesom moest uitrekenen. Speciaal hiervoor had ik altijd een notitieblok en een pen binnen handbereik liggen. En met een beetje mazzel kon ik het de volgende dag nog lezen en begrijpen, de genialiteit die je tijdens een bijna slaap ervaring overspoelt is ’s morgens nergens meer te bekennen.
Toen ik eenmaal getrouwd was en het bed deelde met mijn niet altijd geruisloos slapende echtgenoot was slapen nog steeds zoiets als een lot uit de loterij, zodat ik ook toen vaak uren per nacht woelend doorbracht.
Mijn slechte nachtrust werd er niet beter op toen ik zonder mijn geliefde snurker verder door het leven moest. De stress zorgde ervoor dat ik ’s nachts vaak meer aan mijn conditie werk dan menigeen overdag. Mede daarom wil ik eigenlijk voorstellen dat de nachtelijke fitness van op de ene zij en dan op de andere zij, afgewisseld met rugligging, officieel erkend wordt als sport. Heb je enig idee hoeveel energie dat kost? Alleen een KNSslaper weet wat een klus dat is.
Een vriendin vertelde me op een dag dat ze zo slecht had geslapen, ze was wel 2 keer wakker geworden! Ik kwam bijna niet meer bij van het lachen, ze was maar 2 keer wakker geworden. Een KNSslaper doet dat zeker 20 keer tussen wat hazenslaapjes door.
En met die hitte van laatst waarbij 2 dagen achter elkaar het 75 jaar oude hitterecord werd verbroken, niet te slapen. Nou ja, het hitterecord van 75 jaar oud werd verbroken en vervolgens het hitterecord van 1 dag, lol. De meeste mensen sliepen met weinig of niks als bedekking in bed. Nu kan ik toch al niet slapen met een pyjama of nachtpon. Ik raak daar altijd zo mee in de knoop dat ik acuut een nachtmerrie krijg over iemand die me vastbindt. Niks voor mij.
Maar daardoor hebben die legioenen muggen wel vrij spel. En wat doe je dan als je toch niet kunt slapen? Juist, je schrijft in je hoofd een verhaaltje over doe hongerige muggen. En dan maar hopen dat je het nog weet op het moment dat je voldoende energie hebt vergaard om het uit te typen. Na 4 hele slechte nachten werd me een heerlijke nacht kano gedaan met wel 6 uur slaap waardoor ik het heb kunnen vastleggen met de moderne digitale hulp van mijn lappie.
Ik plaatste het op Facebook, omdat ik anderen mee wilde laten delen in het leed dat ongetwijfeld veel mensen zullen herkennen.
Het ging als volgt:
Geachte voorzitter van de bond der muggen,
Vanwege de uitzonderlijke hitte heb ik vannacht voor de eerste keer zonder enige bedekking over mijn lichaam de nacht doorgebracht, voor een deel in bed.
Helaas moet ik constateren dat een heel leger muggen dit heeft aangegrepen om de niet hermetische afgesloten voedselbank te plunderen, zodat ik nu ongeveer een kilo aan muggenbulten mee moet sjouwen.
Volgens mijn, overigens gebrekkige, kennis van de wet is het niet toegestaan om bloed af te nemen zonder de uitdrukkelijke toestemming van de desbetreffende persoon, tenzij een gerechtelijk bevel dit toestaat.
Het zou mij deugd doen als u dit uw leden goed duidelijk maakt, zodat wij dit conflict niet in de rechtszaal hoeven uit te vechten.
Bij voorbaat dank voor uw medewerking.
Vriendelijke groeten,
Laura
Zoals verwacht werd mijn verzoek met de enorme arrogantie die deze muggenvrouwtjes eigen is volledig genegeerd. Het antwoord bestond uit 5 extra muggenbulten, waaruit ik op kon maken dat ze er geen boodschap aan hadden, treurig, ronduit treurig.
Men vraagt wel eens aan mij waarom ik dan niet kan slapen. Maar hoe moet je uitleggen dat de gedachtestroom in je hoofd een soort wedstrijd racet op het circuit van Zandvoort? Net zo min als je tussen de racewagens gaat staan om ze tot rust te brengen, zo krijg je het ook niet voor elkaar om je hoofd stil te krijgen. Het is wat het is en je leert er mee leven. Mijn mede KNSslapers zullen dit herkennen.
To sleep or not to sleep, that is the question.
